Bazı insanlar vardır... Varlıkları bir gölge gibidir, dokunmaz ama karartır. Senin gibi düşünmez, hissetmez, sevmezsin. Ama bir şekilde senden bir parça koparıp kendine benzetmek isterler. Ve sen, her aynaya baktığında biraz daha "onlardan" biri haline gelirsin. İşte o noktada doğar bu dua. Bu dua, nefretle değil, korunma içgüdüsüyle edilen bir uzaklaşma çağrısıdır.
Zehirli Ruhlar ve Sessiz Bulaşma
Ruhlar bazen ellerle değil, kelimelerle değil, sessizlikle temas eder. Ve o temas bazen görünmez bir ilmek gibi ruhunun etrafına sarılır. Bir sabah kalkarsın ve içindeki parlaklık azalmış olur. Bu, “onların” dokunuşudur. Sessiz, sinsice. Ve sen, bir şeylerin ters gittiğini fark edersin.
İşte o an gelir: “Ben senin gibi olmak istemiyorum,” dersin. Ama bu cümle, dudaklardan değil, ruhun derinliklerinden fışkırır. Çünkü artık fark etmişsindir: Senin ışığını, kendi karanlıklarını aydınlatmak için emenler var.
Uzaklaşmak Kaçmak Değildir
Uzaklaşmak, bir korkaklık değil, bir kendini koruma biçimidir. Sınır çizmek değil, varlığını yeniden çerçevelemektir. Çünkü bazen sevgi de, merhamet de, empati de fazla verildiğinde seni çürütür. Sen bir çiçeksin; herkesin bahçesine kök salmak zorunda değilsin.
Ve tam burada, bir dua doğar. Ne beddua, ne lanet... Bu dua bir kesilme duasıdır. Seni aşağı çeken, seni tüketen, seni yok eden bağlardan ruhsal olarak kopma niyetidir.
Uzaklaşma Duası: Gönülden Gönüle Bir Bıçak
Ey ruhumun içine sızmaya çalışan karanlık niyet,
Senin gibi olmak istemiyorum.
Senin korkularınla şekillenen benliğini üzerime giydirmek istedin.
Ama ben, içimdeki sonsuz olanla kalmaya yeminliyim.
Benim içimde, senin ezberlerinle savaşan bir başka hakikat var.
Ve o hakikat bana diyor ki:
Yeter...
Ey beni kendine benzetmeye çalışan,
Seninle bağlarımı kesiyorum.
Sessizce, öfkesizce, külsüzce.
Çünkü ben artık senin gibi hissetmiyorum,
Senin gibi düşünmek bana dar geliyor,
Ve senin gibi yaşamak, ruhuma zindan.
Git. Ben kalmıyorum.
Artık kendime dönüyorum.
Bu Dua Ne Zaman Edilir?
Bu dua bir gecenin üçünde edilebilir. Bir kalp kırıldığında, bir dostluk çöktüğünde, bir yalan yakalandığında. Ama en çok, içindeki "Ben kimim?" sorusu boğazına düğümlendiğinde edilir.
| O Ruh | Senin Ruhun |
|---|---|
| Seni kendi kalıbına sokmak ister | Akmayı, genişlemeyi, dönüşmeyi ister |
| Korkuyla beslenir | Sezgilerle yaşar |
| Kontrol eder | Bağ kurar, ama sahip olmaz |
“Senin Gibi Olmak İstemiyorum” Demekle Başlar Arınma
Bu cümle, sessiz bir devrimdir. Hayatındaki bazı yüzleri silmek değil; onların sana ait olmadığını fark etmektir. Ve her uzaklaşma, aslında kendine dönüş yoludur.
Çünkü bazen en büyük sevgi, birini affetmek değil; birine yaklaşmamaktır. Ve bazen dua, gökyüzüne değil, kendi içindeki sonsuz boşluğa fısıldanır. Orada yankılanır. Ve sonra seni değiştirir.