Aynaya baktığında kimi görüyorsun? Yüzünü mü? Tenini mi? Yoksa içinden geçen binlerce maskeyi mi?
Peki ya bir dua düşün... Sadece aynaya bakarak edilebilen, yalnızca gözlerinin içiyle temas kurduğunda açılan, kelimeleri değil, **niyetin çıplaklığına** göre işleyen... bir dua. Ve bu duayı herkes edemez. Çünkü herkes kendine bakamaz.
Bu Nasıl Bir Dua?
Bu, dışa değil içe dönen, Tanrıya değil, **kendi varlığına seslenen**, istek değil, ifşa içeren bir dua. Ama yalnızca bir şartla çalışır: Kendinle göz göze geldiğin anda. Gözlerinin içine bakmadan edilen her cümle sadece yankıdır. Ama bu dua, yankı değil **açılış** yaratır.
Neden Sadece Aynaya Bakarak?
Çünkü dil yalan söyleyebilir. Kalp bile kendini kandırabilir. Ama göz Göz, bütün kaçışları göğsün ortasında ifşa eder. Seninle yüzleşmek, Tanrıyla yüzleşmekten daha ağırdır. O yüzden bu dua sadece senin kendini görmeye hazır olduğun anda işler.
Nasıl Edilir?
- Gece. Sessiz. Tek ışık. Aynanın karşısı.
- Konuşma. Gözlerinin içine bak.
- Gözlerini kaçırmadan sadece şu cümleyi içinden geçir:
Ben seni tanımıyorum. Ama seni artık saklamayacağım. Ve eğer bu gözlerin içinde gerçekten biri varsa Ben şimdi ona geri dönüyorum.
Ne Olur?
İlk başta bir şey hissetmezsin. Belki tiksinirsin. Gözünü kaçırmak istersin. Çünkü orada göreceğin şey "yüzün" değil **yüzsüzlüğündür.** Sustuğun anlar, bastırdığın arzular, sakladığın öfkeler, yuttuğun cümleler gözlerinin içinde birer gölge gibi belirir.
Ama gözünü kaçırmazsan bir şey olur. Boşlukta bir titreşim gibi bir alan açılır. Kendinle arandaki perde kalkar. Ve o zaman bu dua çalışmaya başlar.
Bu Dua Ne Sağlar?
Bu dua bir dilek oluşturmaz. Bir dönüşüm başlatmaz. Bu dua **senin gerçek benliğini aktif hale getirir.** Senden çalınan değil Senin unuttuğun seni. Ve bu gerçek sen ortaya çıktığında bütün yalan kimlikler çatlamaya başlar. Adın, geçmişin, rollerin hepsi maska dönüşür. Ve sen ilk kez gerçek anlamda çıplak kalırsın.
Korkmalı mısın?
Evet. Çünkü bu dua dua değil. Bu, içsel yıkımın başlangıç cümlesidir. Sen artık eski sen olamazsın. Çünkü kendini gördüğünde yalanla yaşamak imkânsızlaşır.
Ama bu korku özgürlüğün eşiğidir. Bu dua çalıştığında, seninle senin arasında bir bağ yeniden kurulur. Sonsuz dışarı bakmış gözler, ilk kez içeri döner. Ve o içte gördüğün figür herkesten çok tanıdık, ama ilk kez bu kadar gerçek olur.
Ve Bil ki
Bu dua bir testtir. Sadece söylemek değil, **görmek şarttır.** Çünkü bazı dualar göğe değil, aynaya yapılır. Ve aynada Tanrı değil senin terk ettiğin ruhun yansır.