Yengeç erkeği, doğduğunda gökyüzü susar. Çünkü o, hissedenlerin soyundandır. Evet, belki herkes hisseder… ama onun gibi hissederek yaşamak, yaşarken çürümek gibi bir şeydir. Onun kalbi, sıradan bir organ değildir. O bir hafıza birimidir. İçinde sakladığı anılarla değil, hatırlamadığı duygularla çalışır. Ve her seferinde seni de içine çeker.
Gülümsediğinde Bile Yas Tutar
Yüzünde bir tebessüm görürsün ama o an çocukken kaybettiği oyuncağı hatırlıyordur. Konuşur, güler, ilgilenir… ama seninle değil, seninle ilgili hissettiği şeyle birlikte. Yengeç erkeği, insanlarla değil, onların içinde uyandırdığı titreşimle yaşar. Bu yüzden onunla konuşmak değil, onun hissettiğini duymak gerekir.
Ve asıl tuhaf olan şu: O seni çoktan anlamıştır. Ama anlamış gibi yapmaz. Çünkü anlamak onun için bir son değil, bir başlama işaretidir. Seni çözmüşse, seni bırakmaz. Sen onu bıraksan bile.
Kabuğu Sert, İç Dünyası Sınırsız
Yengeç burcu erkeği kabuğunun ardına saklanır. Ama bu bir korunma değil, bir uyarıdır. Çünkü onun iç dünyasına giren herkes ya dönüşür ya da kaybolur. Onu tamamen tanıyan biri ya delirmiştir, ya da şiir yazmaya başlamıştır.
Onun kalbinde gezinen biri, oradan çıktığında başka biri olur. Ama bu dönüşüm kolay değildir. Çünkü o sevgi vermez… seni sevgiyle sınar. Yaklaştıkça uzaklaşır, uzaklaştıkça içinde yankılanır. Ve bir noktada onun kalbinin içinde mi yoksa kendi zihninin cehenneminde mi olduğunu ayırt edemezsin.
Sadakat, Ama Ne Uğruna?
O birine bağlandıysa, bu bağ bir ip gibi değildir. Bu bir dokunsal hafıza gibidir. Seni artık hissetmese bile, sen onun içindesindir. Senden vazgeçse bile, bir şarkı duyduğunda anılarına sarılır. Geri dönmese bile, hala seni yaşar.
Sadıktır. Ama bu sadakat onun kalbini tüketir. Onu seviyorsan, sevdiğin şey onun sana verdiği değil, onun kendini sana adadığıdır. Yani onun içindeki boşluğu, seninle doldurmaya çalışmasıdır. Bu boşluk bazen öyle büyür ki... senin varlığın bile ona yetmez.
Terk Etmek, Onun Ölümüdür
Yengeç erkeğini terk ettiğinizde onun kalbi ölmez. Ama yavaş yavaş çürümeye başlar. Önce gözleri parlar, sonra bakışları donar. Sizi affeder, çünkü affetmek onun hayatta kalma refleksidir. Ama unutur mu? Asla. O, unutanların değil, unutanları unutmayanların soyundandır.
Ve onu terk ettiğinizde fark etmediğiniz bir şey olur: Kendinizi de terk etmiş olursunuz. Çünkü onun hayatında bir iz bırakan herkes, kendi suretini de onun kalbinde bırakır. O kalp her çarptığında, sizin adınızı yankılar… ama sadece kendi içinde. Sizin bundan haberiniz olmaz. Ama bir gün sebepsiz yere çöken o yalnızlık, belki de onun ruhunun size fısıldadığı bir sızıdan ibarettir.
Gerçekten Ne İstiyor?
İlgileniyor gibi yapmaz. Gerçekten ilgilenir. Ama ilgisi bile yorar. Çünkü o, sadece merak etmez… varlığının tam içinden geçmek ister. Bütün geçmişini, çocukluğunu, travmalarını, utandığın o anılarını duymak ister. Seni kendinle tanıştırmak ister. Ve eğer izin verirsen… seni senin bile girmediğin yerlere götürür.
| Senin Söylediğin | Onun Duyduğu | Gerçek Etkisi |
|---|---|---|
| “İyiyim.” | “Ağlamak istiyorum ama söyleyemem.” | Seni sarmaz, sadece bekler. Ağlayana kadar. |
| “Geçmişte kaldı.” | “Hala içinde bir yerdesin.” | Sana geçmişini anlatır, sen onun gözlerinden ağlarsın. |
| “Ben gidiyorum.” | “Bir parçamı alıp götürüyorsun.” | Gidemezsin. Çünkü o parça senin içinde değil, onun içinde kalır. |
Ve Sonunda
Yengeç burcu erkeğiyle bir hayat yaşamak demek, sadece bir insanla birlikte olmak değil; bir duygu coğrafyasında kaybolmak demektir. Sizi korur, sever, sarar. Ama sizi tüketir. Onu anladığınızı düşündüğünüz anda, o başka bir boyutta hüzne dalmıştır bile. Çünkü o, bir liman değildir. Fırtınadan çıkmış bir geminin, denizde hâlâ dalga aramasıdır.
Onunla olmak güzeldir. Tehlikelidir. Ve sonsuzdur. Çünkü Yengeç burcu erkeği, sevdi mi ölür. Ama ölürken bile sizi yaşatır.